Deel I

Dokter Victor Hoppe duikt na twintig jaar weer op in het plaatsje Wolfheim in het Duitstalige deel van België. Hij verblijft in het voormalige huis van zijn vader die zelf ooit huisarts was. Hij heeft een pasgeboren drieling mee die op het blote oog niet van elkaar te onderscheiden zijn. Ze heten Michaël, Gabriël en Rafaël. Al hun uiterlijke kenmerken hebben ze van hun vader geërfd, het rode haar en de hazenlip.

 

Een jaar lang laat Victor zijn kinderen binnen. De bewoners van Wolfheim hebben geen idee wie naast de vader voor de kinderen zorgt. Deze taak blijkt weggelegd voor de gepensioneerde lerares Charlotte Maenhout. Zij ontdekt dat de jongens enorm intelligent zijn maar op emotioneel vlak enorm achterlopen. Bovendien constateert ze dat de jongen fysiek enorm achteruit gaan. De dokter probeert een genezingsmethode te ontwikkelen. Daarvoor doet hij, met afgunst van Charlotte, medische experimenten met de kinderen. De relatie van de kinderen met de dokter is daarom erg fragiel. Charlotte de kinderen de buitenwereld laten zien. Die pogingen zijn tevergeefs.

 

Om de jongens bij hun vader weg te halen, probeert Charlotte bewijs te vinden om de dokter aan te klagen. Ze doorzoekt zijn praktijk en vindt wetenschappelijke tijdschriften met artikelen over Victor Hoppe. De artikelen vertellen over zijn genetische experimenten maar ook over mogelijke fraude. Als ze de dokter hiermee wil confronteren reageert de dokter met: ‘Ik heb alleen maar goed gedaan. Ik heb dit niet gewild.’ Dan loopt de dokter dreigend op Charlotte af waardoor ze een dodelijke val van de trap maakt. 

 

 

Deel II

De geboortedatum van Victor Hoppe is 4 juni 1945. Zijn moeder, die zwaar christelijk is, moet vanaf het begin niks van hem hebben. Hij heeft namelijk rood haar en een hazenlip. Om die rede brengt zijn vader hem naar het gesticht van het Clarissenklooster in La Chapelle. Victor wordt als debiel neergezet. De jonge zuster Marthe ontdekt dat dit onterecht is. Victor is juist enorm intelligent. Hij leest elke avond Bijbelteksten die hij binnen de kortste keren uit zijn hoofd kent. Om zijn talent te ontwikkelen geeft zuster Marthe Victor lees- en spraakles.

 

Zuster Marthe moet het klooster verlaten als ze zwanger blijkt te zijn. De foetus wordt illegaal en tegen haar wil in geaborteerd. Ze spreekt nog één maal tegen Victor: ‘God geeft en God neemt, Victor. Maar niet altijd. Soms moeten we dat zelf doen.’ Ook vertelt ze aan vader Hoppe dat zijn zoon niet debiel is. Daarop neemt hij zijn kind mee naar huis.

 

Victor gaat naar een internaat waar strenge regelmaat en straffen tot de orde van de dag  behoren. Victor kan hier, in tegendeel tot de andere jongens op het internaat, goed mee om gaan. Hij vliegt door zijn schoolcarrière en haalt op zijn zestiende zijn gymnasiumdiploma. Ondanks zijn hoge cijfers voor de wetenschappelijke, biologische vakken blijft hij achter op het vak Godsdienst. Opvallend voor een jongen die de Bijbelverhalen van voren en achter kent.

 

Victor volgt zijn interessegebied en gaat medicijnen studeren in Aken. In die periode pleegt zijn vader zelfmoord. In de afscheidsbrief naar Victor zegt hij het volgende: ‘Je mag dan zoveel goed doen, uiteindelijk moet je boeten voor het kwaad dat je hebt aangericht. Goed doen alleen is daarom niet genoeg. Het kwaad moet ook bestreden worden.’ Deze worden hebben enorm veel impact op de wijze hoe Victor in het leven staat.

 

Hij promoveert vervolgens naar de afdeling embryologie. Hij gaat werken in een vruchtbaarheidskliniek in Bonn. Hij wordt door een lesbisch stel gevraagd of hij het leven van een kind kan wekken zonder dat er een man aan te pas komt. Na geslaagde experimenten met muizen lukt het Victor om de vrouwen met succes te behandelen. Vervolgens publiceert hij het muizenexperiment. Felicitaties over de hele wereld volgen. Ook Rex Cremer, arts aan de universiteit van Aken, feliciteert Victor: ‘U heeft God het nakijken gegeven.’ Die woorden maken veel los in Victor. Hij heeft wat voorheen alleen door God kon, namelijk mensen maken, nu zelf gedaan. Hij kan God daardoor van de troon stoten.

 

Victor gaat werken op de universiteit van Aken als het experiment met de vrouw op een miskraam uitloopt en de vrouwen uit elkaar gaan. Eén van de vrouwen, Rebekka Fischer, oppert draagmoeder te willen zijn voor de nieuwe experimenten van Viktor mits ze een op haar lijkend meisje krijgt. Het lukt om de vrouw zwanger te krijgen.

 

Op dat moment verschijnt er een artikel van twee Amerikaanse wetenschappers die het muizenexperiment doet betwijfelen. Geen van de wetenschappers blijkt na jaren onderzoek het experiment van Victor met succes te kunnen herhalen. De universiteit begint ook aan hem te twijfelen. Daarom neemt Victor ontslag en neemt de zwangere mevrouw Fischer in huis. De dag voor de geplande bevalling, die op 29 september 1984 via een keizersnede zou plaats vinden, vertelt hij de vrouw dat ze drie jongens krijgt. Daarop weigert mevrouw Fischer de kinderen meteen.    

 

Deel III

Tijdens één van de pogingen dat Charlotte de drie jongens mee naar buiten wil nemen, bevindt Victor zich op een medische beurs. Hier ontmoet hij na jaren Rex Cremer weer. Die komt kort daarop kijken hoe het met de drie jongens is. Het gaat erg slecht met de jongens merkt Cremer. Het lijkt er niet op de het de dokter Hoppe iets uit maakt. Hij zegt dat zijn volgende ‘experimenten’ beter zullen gaan. Verward en vol ongeloof vertrekt Cremer.

 

In Wolfheim verongelukt Gunther, de zoon van de familie Weber. Victor gaat naar de condoleance en neemt daar stiekem zaadcellen van de jongen mee. Victor wijst de ouders erop dat ze een nieuw kind kunnen krijgen dat sprekend op Gunther lijkt maar zonder aangeboren doofheid. De ouders stemmen in maar niet lang erna blijkt mevrouw Weber niet meer vruchtbaar. Zonder dit te vertellen gaat Victor door met experimenteren.

 

Dan slaat het perspectief over in mevrouw Fischer die plots voor de deur van Victor staat. Ze heeft na vier jaar de kinderen niet uit haar hoofd kunnen krijgen en heeft daarom halsoverkop Rex Cremer gebeld. Ze wist dat hij contact kon maken met Victor Hoppe. Na veel aandringen krijgt mevrouw Fischer zijn adres. De vrouw ontdekt dat Michaël en Gabriël zijn overleden doordat ze op strek water in glazen potten zijn gezet. Ze is woedend en steekt Victor in de zij. Dat is vervolgens haar dood.

 

Na het hysterische telefoontje dat Cremer ontving van mevrouw Fischer, reist Cremer weer af naar Wolfheim. Hij wordt niet welkom ontvangen. Victor ziet Cremer als Judas waarop Cremer zo snel mogelijk vertrekt. Toch keert hij om. Hij loopt het huis nog een keer in en constateert dat er niemand thuis is. Hier ontdekt hij drie jongentjes op sterk water en de dode mevrouw Fischer met een opengesneden onderbuik. Cremer is bang dat hij als schuldige wordt aangezien en steekt, om al het bewijs uit te wissen, het huis in brand. Hij verongelukt op weg naar huis.

 

Dezelfde dag wordt er door alle burgers van Wolfheim een ceremonie gehouden ter ere van de Heilige Rita op de Calvarieberg. Boven op die berg, met alle burgers aanwezig, hangt Victor Hoppe gekruisigd en spreekt: ‘Het is volbracht’. Dan scheurt zijn lichaam van het kruis en overlijd hij terplekke. De zwangere mevrouw Weber is hier ook aanwezig. Zij bevalt uiteindelijk van een gezonde baby met een hazenlip.